Leesimpressies
William Trevor: Death in summer
- Nr. 33 - 2014
- In zijn boek gebaseerd op autobiografische schetsen, Excursions in the real world, geeft de Ierse schrijver William Trevor een beeld van het huwelijk van zijn ouders. Het is een oprisping van openhartigheid in een autobiografie, memoires is een term die de lading beter dekt, waarin je meer over anderen dan over de auteur zelf te weten komt. De relatie van de ouders was er een waarin de liefde snel uitgedoofd raakte. Nadat de kinderen het huis verlieten, was een echtscheiding het logische gevolg. Geen probleem voor een protestantse echtpaar in het katholieke Ierland. William Trevor vat het leven van zijn ouders als volgt samen. “They gave their love to their children and were loved in return, fiercely, unwaveringley. But not for a moment could that heal the wounds they carried to their graves.” Hoewel Trevor niet het type schrijver is van autobiografische romans, staat een even liefdeloos huwelijk centraal in Death in summer. Uiteindelijk gaat het in dit werk om drie doden. De atmosfeer blijft alle ruim tweehonderd bladzijden somber.
Thaddeus Davenant, een man van midden veertig, leeft op het platteland van Essex in een landhuis dat al decennia tot de familie behoort. Het huis heeft 31 geboorten en 19 sterfgevallen meegemaakt. Het familiekapitaal is ter ziele. Uit financiële noodzaak is Thaddeus Davenant getrouwd met de jongere Letitia Iveson, waarbij onduidelijk is waarom zij gevallen is voor haar stugge en in zichzelf gekeerde echtgenoot. De relaties die Trevor beschrijft maken allemaal een onaffe indruk. Haperen behoort tot de omgangsvormen. Dat geldt ook voor het stel dat voor het echtpaar Davenant de huishoudelijke taken verzorgt. Zij leveren commentaar op de gebeurtenissen bij wijze van upstairs downstairs. Thaddeus en Letitia hebben een dochtertje, Georgina, dat enkele maanden oud is. Dan staat op een gegeven moment de politie voor de deur. Letitia is bij een bizar verkeersongeluk om het leven gekomen. De roman begint in de periode kort na de begrafenis. In enkele flashbacks komen we meer te weten over het huwelijk, onder meer over het gekibbel over het verzoek om bijstand dat afkomstig is van een behoeftige oude vriendin van Thaddeus. Zij staat hier welwillend tegenover, hij aanvankelijk niet. Hij zal haar in de geest van zijn overleden vrouw uiteindelijk toch een bezoek brengen
The guilt that shadows a relationship accompanies him on the drive home, still hanging about his thoughts when he leaves the traffic behind
In overleg met de moeder van Letitia, besluit Thaddeus dat het wijs is om voor de baby een kindermeisje aan te trekken. Er komt een sollicitatieronde met vier kandidaten. De laatste kandidate, Pettie, valt op door haar slordige presentatie. Geen van de kandidaten wordt aangenomen. Er wordt besloten dat de moeder van Letitia de rol van kindermeisje op zich zal nemen. Pettie neemt geen genoegen met de afwijzing. Zij heeft een obsessie overgehouden aan de kortstondige ontmoeting met Thaddeus. Zij is opgegroeid in een kindertehuis en bewaart slechte herinneringen aan de zondagse ooms die zich over haar ontfermden en misbruikten. Doet Thaddeus aan deze mannen denken? Zij neemt bij herhaling contact op met Thaddeus onder het mom dat zij een ring is kwijt geraakt tijdens het bezoek vanwege de vacature. Ze bespioneert de woning en ziet haar kans schoon de baby te kidnappen. Zou er in een thriller veel werk gemaakt worden van wie de dader is, de wijze waarop de ontvoering plaatsvindt en over het terugvinden van de baby, in deze roman geeft Trevor deze mogelijkheden om spanning te scheppen zonder veel omhaal weg. Het gaat hem om de psychologie van de personages niet om de lezer op het puntje van de stoel te krijgen. De baby komt terug door toedoen van Albert, de zorgzame vriend van Pettie die net als zij is opgegroeid in het kindertehuis. In de roman vindt er een verwijzing plaats naar de kidnapping van de zoon van Charles Lindbergh, een gebeurtenis die een hele natie van spanning aan de stoel wist te kluisteren. Met een fatale afloop.
William Trevor bezit vooral een reputatie als schrijver van korte verhalen in de traditie van Anton Tsjechov. Hij is sterk in het componeren van momentopnamen in de levens van buitenstaanders, met een fascinatie voor de donkere kanten van karakters. Dat zijn kwaliteiten die in een roman voor te weinig ontwikkeling zorgen. De grauwheid van de personages maken van Death in summer een weinig aansprekende roman. Toevallig is in dezelfde periode van mijn leeservaring uitgeverij Meulenhoff met twee boeken tegelijk van Trevor op de markt gekomen. Hernieuwde uitgaven. Een roman naast een verhalenbundel zodat iedereen die dat wil de vaardigheden van de schrijver in deze disciplines kan vergelijken. De roman betreft Het leven van Lucy Gault, een werk dat mij jaren terug meer wist te boeien dan Death in summer nu. De verhalenbundel is uitgebracht onder de naam Heilige beelden, in het originaal A bit on the side geheten.
