Leesimpressies
David Duchovny: Bucky fucking Dent
- Nr. 13 - 2017
- De start van het Amerikaanse honkbalseizoen in april vraagt om twee handelingen als voorbereiding. Ten eerste dient er een nieuw abonnement afgesloten te worden bij de televisiezender om live de wedstrijden te volgen en vervolgens is het zoeken naar een adequaat boek om in de juiste stemming te komen. Voor dat laatste viel de keus op een recente roman van de acteur en regisseur David Duchovny. Dit is zijn tweede roman na een debuut met een koe in de hoofdrol waar ik overigens geen kennis van heb genomen. Holy Cow, de titel van het debuut, is onder honkballiefhebbers bekend als de favoriete uitdrukking van verslaggever bij de Yankees en voormalig korte stop bij diezelfde club: Phil Rizzuto. Na zo’n start als romancier kon een roman gesitueerd in de honkbalwereld niet uitblijven. Duchovny heeft echter meer gedaan dan alleen zijn liefde voor honkbal uit te leven. Hij schreef een roman waarin een vader en een zoon na een moeizaam gezinsleven in het zicht van de dood van de vader een poging tot verzoening wagen. Daarvoor moeten er eerst misverstanden uit de weg geruimd worden. De zoon leert onbekende kanten van zijn vader ontdekken. Toenadering is een proces langs omwegen. Het verbroken contact heelt met onderbrekingen. Uiteindelijk trakteert Duchovny de lezer op een feel good roman.
Hoofdpersoon en verteller is Ted Fullilove. Hij is in de dertig, heeft een studie Engels aan een Ivy League universiteit achter de rug en droomt van een loopbaan als schrijver. Hij heeft het plan De Grote Amerikaanse Roman te schrijven. De werkelijkheid van dat moment is geheel anders. Ted Fullilove verdient als pindaverkoper in Yankee Stadium een karige boterham. Hij heeft zelfs een armzalig vak toegewezen gekregen waarvoor de armste toeschouwers zich nog net een ticket kunnen veroorloven. De plek is zo afgelegen dat er een aanzienlijk verschil bestaat tussen het zien dat een bal geslagen wordt en het horen van het daarbij behorende geluid, like a badly dubbed Japanese film. Ted bewoont een armzalig appartement in de Bronx, lekker in de buurt van het stadion maar een achteruitgang vergeleken met Brooklyn waar hij opgroeide. Voor de inrichting van het appartement zijn de stapels van de New York Review of Books kenmerkend net als de vele pindazakken die dikwijls zijn maaltijd vormen. Je zou hem als een mislukkeling kunnen typeren maar het liefst ziet hij zichzelf als een excentriekeling die overal lak aan heeft. He was nearing the all star break in the season of his life. Spring training a distant memory. In het mondaine Manhattan heeft hij niks te zoeken. Manhattan, with its if-you-can-make-it-there-you-can-make-it-anywhere bullshit ethos, was an affront to Ted’s pseudo-Communist leanings. Voor de liefhebber zijn de vele verwijzingen naar honkbal aangename punten van herkenning. Ted heeft veel inzicht in de sport net als vele anderen die er niet bedreven in zijn en vaak meer dan de uitblinkers zelf hebben. Dat is een interessante theorie die ook verklaart waarom Louis van Gaal een toptrainer is geworden en Marco van Basten niet. Wie zelf de top niet dreigt te halen, moet extra zijn best doen.
It makes you overly perceptive of what makes success or failure in a thing, causes you to obsess on its technicalities and mysteries; whereas the gifted do not learn, they merely do, the less gifted stew, and ponder, and worry; they learn it the hard way and then they can teach it. The gifted can’t teach what they never learned
Dan op een dag krijgt Ted een telefoontje uit het ziekenhuis van een verpleegkundige. Vader Marty is opgenomen en is er slecht aan toe. Hij heeft longkamker in een terminaal stadium. Vader en zoon hebben al vijf jaar geen contact meer. Marty was een onverschillige vader en heeft zich badinerend uitgelaten over een manuscript van Ted. De zoon gaat met tegenzin naar het ziekenhuis en meldt zich bij de verpleegkundige. Hospitals and ice cream parlors have the same lighting. Why so fucking bright? Vader ligt op kamer 714, het totaal aantal homeruns van Babe Ruth. De ontmoeting met de verpleegkundige, Mariana Blades, blaast hem van de sokken. Zij is een prachtige vrouw. Zij is grief counselor waarbij hij denkt aan death counselor. Zij doet aan pijnmanagement. Als vader naar huis mag, trekt Ted bij hem in aanvankelijk vooral in de hoop opnieuw Mariana Blades te treffen. Geleidelijk ontdekt Ted meer over de redenen waarom Marty zo’n afwezige vader was. Ted besluit de laatste fase in het leven van zijn vader een draaglijk aanzien te geven. Vader is fan van de Boston Red Sox. Vader hoopt het eind van het seizoen nog mee te maken. Gaan de Red Sox voor het eerst in decennia de World Series winnen. Om zijn vader te ontzien manipuleert Ted de uitslagen. Het kost heel wat moeite de waarheid te maskeren. Het is 1978. Er komt een beslissingswedstrijd tussen de Yankees en de Red Sox. Vader en zoon slagen er in om twee kaartjes te bemachtigen. Het zal de climax in hun gezamenlijk optrekken worden. In die wedstrijd slaat geheel onverwacht Bucky Dent, de uitstekende korte stop maar zwakke slagman van de Yankees, een beslissende homerun. David Duchovny heeft aan dit voorval de titel van zijn boek ontleend toen hij tijdens een verblijf in Boston twee bouwvakker, werkzaam op het dak van een woning, hoorde spreken over Bucky fucking Dent, alsof het één woord was. Die voorzet kon hij niet onbenut laten. De onderhoudende toon van de roman zorgt dat ik met plezier uitkijk naar de wedstrijd van vanavond. De New York Mets thuis tegen de Washington Nationals.
